Φόρουμ Σ.Ο.Ε.

Η ιστορία άρχισε το καλοκαίρι όταν μαζεί με τον πατέρα μου πήγαμε να βρούμε το σπήλαιο αυτό που βρισκότανε μεταξύ των χωριών Σπήλαιο και Ερμακιάς το είχαμε βρεί τότε αλλά είχε από έξω μια σιδεριά που μας εμπόδιζε να μπούμε μετά από λίγο καιρό βρήκα τα κλειδιά της εισόδου και καταφέραμε να μπούμε με ένα φίλο από Κοζάνη αλλά δεν συνεχίσαμε πού μέσα γιατί το παιδί δεν είχε σχέση με το αντικείμενο και φύγαμε άπραγοι έχοντας κάνει τα πρώτα 60-70 μέτρα της σπηλιάς. Τα Χριστούγενα δεν επιχειρήθηκε τίποτα. Πρίν από τρείς μέρες επιχείρησα να το βρώ αυτή τη φορά εξοπισμένος και με χαρτογραφικά υλικά αλλά μάταια ο λόγος ήταν ότι είχαν μπαζώσει την είσοδο με πέτρες πηγαίνοντας στο χωριό για να ρωτήσω τι έγεινε μου είπαν πως φοβόντουσαν να μην πέσει κάποιο παιδί μέσα και χαθεί. Το ωραίο της υπόθεσεις είναι ότι η πρώτη (κατάβαση) είναι μόλις μισό μέτρο το πολύ και η είσοδος ηταν 0,60*0,50 δηλαδή και να πέσει κάποιος δεν παθαίνει τίποτα από το μισό μέτρο. Το ακόμα ποιο ασχημο είναι πως από ότι μου είπαν το σπήλαιο ήταν ανεξερεύνητο.