Φόρουμ Σ.Ο.Ε.

Εάν κάποιος ή κάποια θέλει πληροφορίες για το φαράγγι αυτό πρώτη του δουλειά είναι να ρίξει μια ματιά εδώ: http://www.poa.gr/periodiko/no240/fonissa.htm και εδώ: http://www.poa.gr/periodiko/no242/fonissa.htm

Να συμπληρώσω μόνο πως το καλοκαίρι του 2004 βελτιώθηκαν οι ασφάλειες σε δύο σημεία (παράκαμψη στο μεγάλο καταρράκτη και κρίκος στο τελευταίο κατέβασμα (γινόταν και καταρριχητικά). Εάν κάποιος το επισκεφτεί τώρα τελευταία και έχει νεότερες πληροφορίες, παρακαλώ... Και νομίζω πως το έχει επαναλάβει ο Νίκος (ο Χαρίτος)...

Δημήτρης

Άρθρα που έχουν γραφτεί παλιότερα για το Φαράγγι της Φόνισσας.

'Κορφές' νο 88/1991 σελ.30-31 (για το άνω και κάτω τμήμα).
'Κορφές' νο 124/1997 σελ. 26-27 (για το κάτω τμήμα).
Αυτό το άρθρο του φίλου μας Αλφρέδου Ζήνη μας παρακίνησε να κάνουμε την πρώτη μας κατάβαση του φαραγγιού το 1997.

Η πρώτη κατάβαση της Φόνισσας (κάτω τμήμα) έγινε το 1984 από τους Σπύρο Αποστολόπουλο και Άρη Θεοδωρόπουλο.

Καλησπέρα.
Καλή χρονιά και καλά φαράγγια.

Έκανα μια διόρθωση στην παραπάνω καταχώρησή μου όσον αφορά το άρθρο του 1991 γιατί είχα γράψει λάθος το τεύχος.
Είναι άρθρο του Ν. Μαντά, αρκετά ενδιαφέρον και περιγραφικό, αν και λίγο ασαφές όσο αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά.

Για όποιον ενδιαφέρεται για τα παλιά άρθρα μπορεί να τα βρεί απο τον ΕΟΣ Αχαρνών ή και απο μένα (σε αντίγραφο).

Καλή χρονιά σε όλους!

Υπήρχε και ένα άρθρο για την Φόνισσα στο περιοδικό "NO LIMITS" (έβγαινε για ένα περιορισμένο διάστημα), τεύχος 9 - Δεκέμβριος 98.

Γειά σου Παναγιώτη!
Πολύ σωστά. Που το θυμήθηκες το No Limits?
Είχε πολύ καλό φωτογραφικό υλικό.

Με την ευκαιρία επειδή έχω λίγα τεύχη και πρέπει να ψάξω για να βρώ πού τα έχω, μπορείς να μου πείς ποιά τεύχη έχεις εσύ?

Γεια και καλή χρονιά!

Τα έχω όλα!

Γεια σας και από μένα.

Θέλω να σας θυμίσω ότι και η δανειστική βιβλιοθήκη του ΣΕΛΑΣ διαθέτει περιοδικά. Κάποια τεύχη από Κορφές και No Limits είναι διαθέσιμα.

Μαργαρίτα

Από χθες υπάρχει και το άρθρο του Νίκου Χαρίτου στο speleonews: http://www.speleonews.com/t12.htm#topic5

Στις 20 Μαΐου έγινε επίσκεψη του φαραγγιού στα πλαίσια σεμιναρίων του ΦΟΣ για τα μέλη του. Εκπαιδευτές - οδηγοί ο Δημήτρης Καραγιάννης και ο Νίκος Μπορομπόκας. Συμμετείχαν Παναγιώτης Βλαγκόπουλος, Νίκος Βολάκος, Εύη Δημητριάδου, Κατερίνα Μαλαμά, Γιάννης Παπαντωνίου, Νίκος Πασπαλιάρης, Βαλάντης Σταυρουλάκης κι εγώ. Φωτογραφίες σύντομα!

Τι αποκόμισα; Τη γνώση για ασφαλείς καταβάσεις φαραγγιών και ...άπειρες μελανιές!!!

Εκδρομή του Φ.Ο.Σ. στην Φόνισσα Μάιος του 2003. Μπήκαμε πρωί και βγήκαμε βράδυ. Μιλάμε για πολύ κούραση και δυσκολία!

Σεμινάρια κατάβασης φαραγγιών του Φ.Ο.Σ. Μάιος του 2006. Κοιταζόμουν με τους άλλους που το είχαμε κάνει μαζί τότε: «Ρε συ, σαν να μίκρυνε λίγο το φαράγγι!!!»
Ήταν απίστευτο! Σε μένα, αυτό το φαράγγι που κάναμε το Σάββατο, μου πρόσφερε την σημαντικότερη επιβεβαίωση του ότι «η γνώση είναι δύναμη». Νομίζετε ότι είναι αυτονόητο και αυταπόδεικτο; Μπορεί… Εγώ πάντως ένοιωσα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!
Εκεί, που τότε, σκαρφαλώναμε τα βράχια, από άγνοια, και κινδυνεύαμε περισσότερο, τώρα το νεράκι ήταν ο μοναδικός και ο ομορφότερος δρόμος. Οι καταρράκτες ήταν μοναδικά όμορφοι. Το νερό που έπεφτε με δύναμη επάνω μου δεν με τρόμαζε πια και δεν στηριζόμουν στις φωνές του υπεύθυνου της εκδρομής αλλά στις τεχνικές που εγώ είχα μάθει. Πως κατεβαίνουμε, πως συμπεριφερόμαστε με το νερό, πως βγαίνουμε με ασφάλεια από το σχοινί, πως μαζεύουμε σε δευτερόλεπτα ένα 80αρι σχοινί στο σάκο μας, πως κουβαλάμε τα υλικά μας…. εκατομμύρια μικρά πραγματάκια, χιλιάδες λεπτομέρειες, που δεν ήξερα καν, τότε, ότι υπήρχαν, σήμερα (το σαββατοκύριακο εννοώ) έγιναν δικά μου, κτήμα μου και ήμουν εγώ και το νερό, εγώ και ο βράχος, εγώ και σχοινί. Οι φαραγγο-σύντροφοι μου έμεναν μέχρι να βεβαιωθούν ότι όλα είναι καλά και μετά προχωρούσαν για να βάλουν την επόμενη ασφάλεια. Και μετά ξανασυνέχιζα εγώ. Γιατί είχα, τώρα πια, την γνώση. Και αυτό με γέμιζε εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και αυτοπεποίθηση.
Θέλω να ευχαριστήσω πολύ, εκτός από τον Δημήτρη, τον Νίκο τον Μπορομπόκα και τον Νίκο τον Χαρίτο που μας μετέδωσαν τις γνώσεις τους, μας ηρεμούσαν όταν μας έπιανε το άγχος και μας έκαναν να αισθανόμαστε τόσο όμορφα και το, κυριότερο, τόσο ασφαλείς.


Εκτός όμως από τις τεχνικές είχαμε την ευκαιρία:
- να θαυμάσουμε τις ….. φυσικές ομορφιές του τόπου…
- να αναρωτηθούμε (για μία ακόμα φορά) για το αν οι φαραγγοσύντροφοί μας είναι….. φυσιολογικοί ή έχουν κάτι από καλικάτζαρο….
- Να χαλαρώσουμε σε φυσικό σπα εμπλουτισμένο σε άργιλο γιατί προσέχουμε εκτός από τη γραμμή μας και το δέρμα μας.

Καλησπέρα σε όλες και όλους!

Nα παρατηρήσω - έστω και καθυστερημένα - ότι στην τελευταία επανάληψη είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε για ακόμη μια φορά την ορθότητα του εξής φαραγγοκανόνα:

Δεν πηδάμε, δεν κατεβαίνουμε τσουλήθρες εάν δεν έχουμε ελέγξει πρώτα το σημείο που θα καταλήξουμε...

Γιατί το λέω αυτό;

Και στη χαρτογράφηση του Νίκου Χαρίτου και όπως θυμόμαστε όλοι όσοι έχουμε ξανακάνει το φαράγγι, μέσα στη σπηλιά, στο τελευταίο κομμάτι δηλαδή, υπάρχει (υπήρχε δηλαδή...) ένα τρίμετρο jump...

Οι φετινές πλημμύρες έχουν κατεβάσει τόσο πολύ άμμο που το βάθος δεν ξεπερνά το ένα μέτρο...

Οπότε ξεχάστε (για τώρα τουλάχιστον) το jump ...

ΠΡΟΣΟΧΗ, και πάλι ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν!!!

Δημήτρης

Αυτό το σημείο στο τελευταίο τμήμα του φαραγγιού αλλάζει κατά καιρούς λόγω φερτών υλικών και είναι ένα καλό παράδειγμα για την προσοχή που πρέπει να δείχνουμε στα φαράγγια ακόμα κι αν μας είναι πολύ γνωστά.

Πριν το 1999 εκεί υπήρχε μια μεγάλη οπή χαμηλά και περνούσαμε απο εκεί.

Ιδού μια φωτο του 1997.




Και ιδού μια μεταγενέστερη φωτο όταν η οπή είχε κλείσει με φερτά υλικά.
Ο πυθμένας αν πηδούσες λίγο μακριά ήταν αμμώδης με περίπου 1,20 μ βάθος και το jump ήταν ακίνδυνο.

Όποιος θέλει μπορεί να δεί στο αμέσως από πάνω σχόλιό μου και την άλλη φωτο (την παλιότερη) που δεν κατάφερα να ανεβάσω και το έκανε για μένα ο Κώστας.
Κώστα thanks.

Παναγιώτης έγραψε:Καλή χρονιά σε όλους!

Υπήρχε και ένα άρθρο για την Φόνισσα στο περιοδικό "NO LIMITS" (έβγαινε για ένα περιορισμένο διάστημα), τεύχος 9 - Δεκέμβριος 98.

Γεια χαρά στην καλή παρέα σας. Ονομάζομαι αγγελος ασαριωτάκης και κάποιους από εσας σας γνωρίζω και μάλλον εσεις δε με γνωρίζετε (δεν χάνετε και τίποτα ).
Διάβασα τυχαία αυτό το post και επειδή έτυχε να έχω γραψει το άρθρο στο nolimits είπα να σας πω ένα γεια.
Το φαράγγι το είχαμε κατέβει διαβάζοντας το άρθρο του θεοδωρόπουλου, με τον μίλτο μεσσηνέζο. Για την κατάβαση τότε είχαμε χρησιμοποιήσει καθαρά ορειβατικές τεχνικές και τυλίγαμε σκοινιά γύρω από μεγάλους βράχους για αγκυρώσεις! Είχε και αυτό την πλάκα του.
Για την ιστορία ακόμα να αναφέρω ότι το 96 είχαμε κάνει το πρώτο αρμάτωμα του φαραγγιού, και κάποια απο αυτά υπάρχουν ακόμα. Δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιηθούν όμως, αφού το αρμάτωμα του Χαρίτου του 2003, είναι πολύ καλύτερο και τα βύσματα ανοξείδωτα.
Μία τελευταία σημείωση:
μην πάτε στο φαράγγι ούτε και όταν ρίχνει λίγη βροχή, γιατί μαζί με το νερό βρέχει και πέτρες!

Γειά σου Άγγελε.

Χαίρομαι που μπαίνει στην κουβέντα για φαράγγια και κάποιος απο τα παλιά.
Θα ήθελα να προσθέσω οτι οι παλιές πλακέτες - κυρίως αυτές του μεγάλου καταρράκτη - είναι ακόμα μια χαρά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν χρειαστεί, αλλά το σχοινί από εκεί έχει αρκετές τριβές.
Έχει όμως φτιάξει μια παράκαμψη ο Δημήτρης.

angelobike έγραψε:διαβάζοντας το άρθρο του θεοδωρόπουλου

Γεια σου Άγγελε - και ας μην γνωριζόμαστε προσωπικά.

Σίγουρα εννοείς του ... Άρη Θεοδωρόπουλου, έτσι ?

γειά σου αντρέα,
ναι, τον άρη τον θεοδωρόπουλο εννοώ, που ώς γνωστόν είναι και από την περιοχή
Έχεις δίκιο για τις πλακέτες του καταρρακτη. ακου να δεις γιατί είχαν μπει εκει. Τώρα, ακριβώς στην κοίτη του καταρράκτη τπάρχει ένας μεγαλος βράχος. Αυτός έπεσε νομίζω το 97 ή 98. Πριν ο καταρράκτης έτρεχε κατευθείαν κάτω και όταν βάλαμε τις πλακέτες είχε πολύ νερό οπότε δεν μπορούσαμε να σταθούμε χαμηλοτερα αφενός και αφετέρου δεν θέλαμε να πέφτουμε κατευθείαν στο νερό. Ελα όμως που τα σκοινιά διασταυρώνονταν με τα νερά του καταρράκτη, όταν θα καθόσουν στο παταράκι πάνω από τη λιμνούλα και παρόλο που βάλαμε τα βύσματα, τελικά κατεβήκαμε από την αριστερή μεριά του καταρράκτη βάζοντας λανιέρες

Άγγελε

τις θυμάμαι αυτές τις λανιέρες αν και δεν τις είχαμε χρησιμοποιήσει ποτέ.
Το 97 που πρωτοκατέβηκα τη Φόνισσα είμαι σχεδόν βέβαιος οτι δεν υπήρχε ακόμα ο βράχος που λες (θα κοιτάξω τις φωτογραφίες μου).
Απο το 98 που ξανακατέβηκα τον θυμάμαι και μάλιστα μου έκανε πάντα εντύπωση γιατί είχα την αόριστη αίσθηση οτι τα πράγματα δεν ήταν ίδια χωρίς όμως να ξέρω ακριβώς γιατί.

Όσο αφορά τον Άρη Θεοδωρόπουλο, όπως έχω αναφέρει και παραπάνω η πρώτη κατάβαση του κάτω τμήματος έγινε απο αυτόν και τον Σπύρο Αποστολόπουλο (ως ΕΟΣ Ξυλοκάστρου) το 1984.

Γεια σε όλους τους φίλους και φίλες.
Χτες 5/8, μία εξαμελή ομάδα επισκεφθήκαμε το φαράγγι. Στο φαράγγι είχε ελάχιστο νερό και ειδικά από τα μισα και μετά δεν είχε καθόλου και σε μερικες λιμνούλες το νερό ήταν στασιμο και ......μπλιαχ...
Οπότε αν κάποιοι είχαν σκοπό να πάνε, ας το αναβάλουν για αργότερα
Απ' ότι διαπίστωσα το φαραγγι έχει γεμίσει κορμούς και μάλιστα ένας (μετά τα 2 jump) έχει σφηνώσει κατα τέτοιο τρόπο που με πολύ νερό θα κάνει ένα επικίνδυνο strainer και σιφόνι. Το πέρασε κανείς φέτος με πολύ νερό, να μπου πει αν υπήρχε πρόβλημα?

Στις 6/1/10 και με αρκετά καλό καιρό κατεβήκαμε, μια παρέα 6 ατόμων,το φαράγγι με σκοπό να βελτιώσουμε τις αγκυρώσεις και να κάνουμε χαρτογράφιση .Τοποθετήσαμε έξι πλακέττες διπλού κρίκου, εγκαθιστώντας μια διπλή αγκύρωση και μια τραβέρσα με πλακέττες διπλού κρίκου και αντικαθιστώντας δύο παρακάμψεις με το ίδιο υλικό.
Την δεύτερη παράκαμψη προσθέσαμε στην τελευταία κατάβαση των 6 μέτρων περίπου ,ενώνοντάς την με την προηγούμενή της των 18 περ. μέτρων.Έτσι αν θελήσει κάποιος να την χρησιμοποιήσει θα χρειαστεί το λιγότερο ένα καθαρό μήκος σχοινιού 30 περ.μέτρων χωρίς κόμπο προβλέποντας να κάνει ανάκληση με ενωμένα κοντά σχοινιά .
Αφαιρέσαμε αρκετά κομμάτια σχοινένιων και μεταλλικών αγκυρώσεων που θεωρήσαμε ότι είχαν γίνει πιά από επικίνδυνες έως ..σκουπίδια.Ένα , μάλλον γαλβανιζέ, σκουριασμένο βιομηχανικό βίσμα έσπασε με μισή σφυριά!
Μπήκαμε στις 11.30' και βγήκαμε στη δεξαμενή στις 16.00' χωρίς να βιαστούμε και απολαμβάνοντας το μοναδικό σπηλαιώδες σκηνικό που αποτελεί και το κύριο ,νομίζω ,χαρακτηριστικό του φαραγγιού .Το άλλο αξέχαστο είναι ,δυστυχώς, η λεπτή αργυλώδης λάσπη ,λόγος για τον οποίο το απέφευγα τα προηγούμενα χρόνια.
Η συντροφιά μας: ο Μάρκος Κουφοπαντελής,ο Νίκος Μουτζούρης,η Ελίζα Χρυσοχού,ο Σταύρος Αποσπόρης, η Σίλα Παπαδοπούλου και ο γράφων.
Τη χαρτογράφιση θα προσπαθήσω να την μετατρέψω σε ηλεκτρονική μορφή και θα την δημοσιεύσω το συντομότερο .
Επί του έργου..
Η παραγωγή μας!

Μπράβο ομάδα.
Οι παλιές ασφάλειες ήταν ήδη απο τις αρχές των 90ς και πολύ άντεξαν...

Από νερά πώς ήταν; Περνώντας από την εθνική οδό δεν είδαμε και πολλά πράγματα...

Δημήτρης

Από νερά δεν ήταν και πολύ καλά..Λίγα πράγματα.Έτρεχε σαν απο σωλήνα 5-6 εκατοστών.

Παραθέτω και την άποψή μου για τη χαρτογράφιση του Φαραγγιού .

Κατά την κατάβαση της ομάδας του ΠΟΑ στα πλαίσια της 8ης Πανελλήνιας στις 9/7 και σε συνεννόηση με τους διοργανωτές επαναβελτιώσαμε την ασφάλιση του φαραγγιού.

Συγκεκριμένα:
- Ασφαλίσαμε 3 καταβάσεις που γίνονταν ελεύθερα αλλά λόγω αλλαγών στη μορφολογία του φαραγγιού ή συσσώρευσης κορμών ήταν επικίνδυνες (2 στο πρώτο στεγνό τμήμα και 1 στο ανοικτό). Έτσι τώρα στο στενό τμήμα μετά το 1ο ραπέλ έχουμε 3 μικρές καταβάσεις ασφαλισμένες, οι 2 όμως είναι με μονή πλακέτα λόγω έλλειψης υλικών.
- Βάλαμε μία πλακέτα γιά τραβέρσα πρόσβασης στον 12μετρο καταρράκτη (αυτόν με το συρματόσχοινο, πριν τον μεγάλο).
- Βάλαμε δεύτερη πλακέτα στην τελευταία μικρή κατάβαση ώστε να γίνεται ανεξάρτητα από τον προηγούμενο καταρράκτη.

Συνολικά λοιπόν βάλαμε 6 πλακέτες και υπολείλεται να μπούν άλλες τρείς γιά να είναι το φαράγγι ασφαλισμένο παντού με διπλά σημεία.

Κατά τ' άλλα, έχοντας να επαναλάβω το φαράγγι από το 2006, μου φάνηκε αρκετά αλλαγμένο μορφολογικά.