Μετά από την εν πολλοίς αναγκαστική σιωπή μας, επανήλθαμε στα φυσιολογικά. Και για να μην δικαιώνουμε το ΣΠΗΛΑΙΟΕΠΑΦΙΚΟ που μας θεωρεί ολίγον τι φλύαρους, σήμερα δεν θα γράψουμε (πολλά) αλλά θα έχουμε (αρκετές) φωτογραφίες. Μας βγαίνουν λίγο μικρές αλλά είναι πολλές και δεν θα πρέπει να φορτώνουμε και πολύ το site.
Τι είχαμε λοιπόν το ΣΚ; Σέττα και συγκεκριμένα Κατελάνι και Τρία Έλατα. Πήγαμε; Πήγαμε! Πόσοι; Δώδεκα! Οι τρεις βέβαια ως τουρίστες (Βίκυ-Φοίβος και Άρτεμις), δύο "παλιοί" (Δημήτρης-Κατερίνα) και επτά εκπαιδευόμενοι (συνολικά) που προσπάθησαν για το καλύτερο.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Το Σάββατο το Ξεροβούνι μας υποδέχτηκε με έναν υπέροχο, συννεφιασμένο καιρό...
Αυτό φυσικά δεν μας τρόμαξε και αφού στήσαμε τις σκηνές μας αρχίσαμε να πακετάρουμε τα σκοινιά για την κατάβαση
Φυσικά όλες οι διαδικασίες γίνονται από τους εκπαιδευόμενους... Στην φωτό ο Νίκος Βαλσαμίδης ξεκινά αφού το μελετήσει...
και το ξανακαλομελετήσει....
καταλήγουν να παιδεύουν τα κορίτσια μας με αυτόν τον βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο που θα ήθελα παρεπιπτόντως να καταγγείλω...
για να βρεθούν σε μέρη σαν κι αυτά που όλοι οι κόποι μας αποζημιώνονται και ξεχνιούνται...
Η άλλη μέρα μας βρίσκει με έναν λαμπρό ήλιο...
να ανακαλύπτουμε μια ακόμη χρήση του απόλυτου σπηλαιοαυτοκινήτου LADA NIVA, αυτή της τραπεζαρίας....
Αφού λοιπόν οι εκπαιδευόμενοι κάνουν μέχρι τώρα όλη τη δουλειά, τελικά αποφασίζω να κάνω και εγώ κάτι, έτσι για να δικαιολογήσω την παρουσία μου εκεί, αρματώνοντας την τραβέρσα πάνω από την λίμνη στο Κατελάνι...
και καταλήγω φωτογράφος του άλλου Νίκου και του Βαλάντη στο τέλος του σπηλαιοβαράθρου....
Γενικά ήταν ένα υπέροχο ΣΚ που τα περιελάμβανε ΟΛΑ! Στα πρακτικά τα Τρία Έλατα μετά την ανακάλυψη του νέου τμήματος από τον Μάκη Μπενεζή της ΕΣΕ έχουν αναβαθμιστεί πολύ και νομίζω πως η εξερεύνηση τους ΔΕΝ έχει τελειώσει αφού οι διάδρομοι στα τελευταία τμήματα δεν έφεραν κανένα σημάδι ανθρώπινου περάσματος (λάσπες στα σταλαγμιτικά κλπ) και υπάρχει ροή αέρα. Φυσικά για χαρτογράφηση δεν ξέρω τίποτε, αλλά με δύο βραστά αυγά στις μασχάλες ο Μάκης θα τα ξεράσει όλα, είμαι σίγουρος... Εάν πάντως δεν υπάρχει χαρτογράφηση, όταν θα οργανωθεί αποστολή, εγγράφομαι από τώρα ακόμη και ως χαμάλης. Μάκη κανόνισε την αποστολή τώρα! Για την επανάληψη χρειαστήκαμε: Δύο μεγάλους ιμάντες , 5 καραμπίνερ ασφαλείας, 7 πλακέτες με τα σχετικά καραμπίνερ, τέσσερις ιμάντες μικρούς, τέσσερα καραμπίνερ απλά (για την ασφάλιση στην αναρρίχηση) και χρησιμοποιήσαμε ένα πενηντάρι (στο πρώτο πηγάδι), ένα δεκαεφτάρι (στο σκαρφάλωμα) και ένα εξηντάρι (στο μεγάλο πηγάδι). Τα σκοινιά περίσσευαν, άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο... Στο σκαρφάλωμα νομίζω ότι το δυναμικό σκοινί περιττεύει, είναι πολύ εύκολη, θέλει όπως μου είπε κι ο Μάκης λίγη βοήθεια στα αρνητικό το πρώτο μέτρο (ίσως ούτε κι αυτή). Βάλαμε ένα μόνο ούπα στην αρχή του πρώτου πηγαδιού....
Το Κατελάνι είναι το γνωστό Κατελάνι... Περάσαμε την λίμνη στεγνοί στήνοντας μια τραβέρσα ξεκινώντας με σταλαγμιτοδέσιμο, ένα ούπα στην μέση, ένα άλλο σταλαγμιτοδέσιμο και δύο ούπα στο τελείωμα. Προσθέσαμε ή αντικαταστήσαμε τα βύσματα όπου κρίναμε ότι αυτό ήταν απαραίτητο (ένα στην αρχή του πρώτου πηγαδιού, δύο σε ένα μικρό αλλά κατά την γνώμη μου επικίνδυνο κατέβασμα αμέσως μετά και ένα στο τελευταίο πηγάδι (τελευταία αλλαγή). Όποιος το επαναλάβει να ξέρει ότι χρειάζεται ένα ακόμη βύσμα για παράκαμψη στην οροφή μετά τα τρία σπιτ που είχε βάλει ο Σταμάτης ο Κίρδης ( ; ) και ακόμη ένα για να ισοσταθμίσει την παράκαμψη απέναντι αφού η γωνία είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Δυστυχώς εμείς είχαμε μείνει από ούπα και βαριόμασταν να βάλουμε σπιτ... Εμείς χρειαστήκαμε: τέσσερις ιμάντες μικρούς, δύο μεγάλους, τέσσερα καραμπίνερ ασφαλείας, δεκαπέντε πλακέτες με τα σχετικά, ένα απλό καραμπίνερ. Εάν κάνετε τις βελτιώσεις που προτείνουμε προσθέστε άλλες δύο πλακέτες, ένα ιμάντα μεγάλο και ένα απλά καραμπίνερ ακόμη. Εμείς χρησιμοποιήσαμε: 1Χ17, 1Χ13, 1Χ50, 1Χ12, 1Χ60 σκοινιά που όλα περίσσευαν, άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο. Κατά την γνώμη μου το σπήλαιο προσφέρεται για άσκηση σπηλαιοδιάσωσης αφού περιλαμβάνει: μεγάλο πηγάδι, εκτεθειμένα οριζόντια κομμάτια με μικρά ανεβάσματα που πρέπει να ασφαλιστούν, πέρασμα πάνω από (μικρή) λίμνη, ξανά μικρά ανεβάσματα, ενώ είναι σπήλαιο που επισκεπτόμαστε ως σπηλαιολόγοι αρκετά συχνά και δεν χρειάζεται πουθενά διάνοιξη!
Και εις άλλα με υγεία λοιπόν. Το παραπάνω ΣΚ έχουμε Παρνασσό (Πολύδροσο κι Εφτάστομο). Κι ας γράψει και κανένας από τους εκπαιδευόμενους....
Δημήτρης
ΥΓ1. Στα Τρία Έλατα έμαθα πως δεν πρέπει ποτέ να καψονάρεις κανένα γιατί τελικά εσύ θα τη πληρώσεις... Γιατί; Ξεκινώντας να ανέβω βλέπω ένα σάκκο μισογεμάτο με σκοινιά. Λέω: "Άσε να τον πάρει κανένας από τους νέοπες, έτσι για να ...συνηθίζουν". Την άλλη μέρα βρε από δω ο σάκος, από κει ο σάκος, πουθενά ο σάκος... Την συνέχεια την καταλαβαίνετε: αρμάτωμα-ξαρμάτωμα σε αγωνιστικούς ρυθμούς κλπ κλπ... Τα κ...παιδα με διαβεβαίωσαν πάντως πως μου χρωστάνε χάρη... Να δούμε....
ΥΓ2. Πάλι με έπιασε η πάρλα, σχωρνάτε!
