Καλημέρα σε όλες και όλους,
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν το τελευταίο πρακτικό μάθημα στα πλαίσια των σεμιναρίων Α’ επιπέδου του ΦΟΣ. Το βάραθρο στο Χελιδορέα επιλέχτηκε σαν άσκηση και φτάσαμε έκει Παρασκευή βράδυ όπου και κατασκηνώσαμε.
Σάββατο πρωί αρχίσαμε ένας-ένας να κατεβαίνουμε το βάραθρο. Όλοι οι μαθητευόμενοι είχαμε την περιέργεια να δούμε τί εστί 40 μέτρα αρνητικό κατέβασμα, και η περιέργεια μας γρήγορα ικανοποιήθηκε αφού το μεγάλο κατέβασμα ήταν αμέσως μετά την είσοδο του βαράθρου.
Προσωπικά θυμάμαι να περνάω την αλλαγή να κοιτάω κάτω και να μη βλέπω τίποτε.... Πάτησα τον μοχλό του καταβατήρα και άρχισα να κατεβαίνω .... να κατεβαίνω... να κατεβαίνω.... να κατεβαίνω.... να κατεβαίνω.... να κατεβαίνω.... να κατεβαίνω....ρε παιδία ...πιάστηκε το χέρι μου ....Στάση .... ξεπιάστηκα...και ξανά.... να κατεβαίνω... να κατεβαίνω... να κατεβαίνω....ζντουπ....πάτος....ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ....
Ο Δημήτρης με περίμενε μαζί με το Νίκο...”Τι εγινε ρε παιδιά τους” είπα και με ρώτησαν “όλα καλά ..;.”
“ναι” τους λέω...
”ωραία συνέχισε”...μου λένε....
“ΤΙ;;;; και άλλο....”
Και δεν θα ξεχάσω τις διαβολικές εκφράσεις στο πρόσωπο τους όταν μου είπαν....”ΧΑΧΑΧΑ ούτε στα μισά δεν είσαι ακόμη”....
Τί να κάνω ο κακομοίρης ... συνέχισα...Μετά απο αρκετές αλλαγές κλπ κλπ... έφτασα στο τελευταίο σημείο που ήταν αρματωμένο... -110μ περίπου... (το βάραθρο συνεχίζει) Τα κατάφερα...
Το βάραθρο αν και δεν έχει πλούσιο διάκοσμο τα πηγάδια του είναι φαρδιά και εντυπωσιακά ... αυτοί που ήμασταν κάτω κλείσαμε τους φακούς μας και απολαύσαμε τον ήχο που δημιουργούταν από το πέσιμο σταγόνων νερού σε μικρές λιμνούλες που υπήρχαν. Μαγικές στιγμές....
Αρχίσαμε σιγά-σιγά το ανέβασμα... και ήμουν πάλι αντιμέτωπος με το 40αρι αλλά αυτή τη φορά έπρεπε να το ανέβω!!! ... Δεν θα ξεχάσω που κοίταξα προς τα επάνω και έβλεπα τον προηγούμενο που μόλις είχε φτάσει και το φως του φακού του ίσα ίσα που φαινόταν...σαν να έβλεπα τον ουρανό το βράδυ και να είχε μόνο ένα άστρο.....
Σκοινί στο φρένο στήθους, στο φρένο χειρός και στο φρένο ποδιού και τσούκου τσούκου άρχισα να ανεβαίνω ... να ανεβαίνω ... να ανεβαίνω ... να ανεβαίνω ... κλπ κλπ... σε μία στιγμή θυμάμαι κοντοστάθηκα και είπα “ρε τί κάνω τώρα ...πάω καλά στο μυαλό” ... Λίγος φόβος άρχισε να με κυριεύει αλλά η αδρεναλίνη στο φούλ και συνέχισα...
Έξω είχε πια νυχτώσει ... η κούραση έντονη αλλά γλυκιά ... ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ....δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο το φανταζόμουν...αλλά σίγουρα παίζει ρόλο και η καλή εκπαίδευση πού είχαμε έως τώρα...
Πρακτικά σεμινάρια τέλος..... Η γνώμη μου και οι εντυπώσεις;;; Τί να πώ τώρα...ότι και να πω λίγο θα είναι ... Αυτό που έζησα τον τελευταίο μήνα θα μου μείνει σίγουρα χαραγμένο στο μυαλό μου για πάντα... Γνώρισα καινούρια πράματα, έκανα καινούριους και πολύ καλούς φίλους... Είδα ότι η σπηλαιολογία είναι κάτι το συναρπαστικό το οποίο γίνεται με απίστευτη ασφάλεια... Είδα ότι στο πεδίο συνεχώς βελτιωνόμαστε και μαθαίνουμε....
Θέλω, σε όλους τους σπηλαιολόγους του ΦΟΣ, να πώ οτι ΕΙΣΤΕ ΤΡΕΛΟΙ ΡΕ.... και σας ευχαριστώ που κάνατε και μένα τρελό....τρελό για την σπηλαιολογία...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εκπαιδευτή μου τον Δημήτρη τον Καραγιάννη που μου έμαθε τόσα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου Θανάση Ξανθόπουλο που με έφερε σε επαφή για πρώτη φορά με την Υπόγεια Ελλάδα...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά του ΦΟΣ καινούριους και παλιούς....
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην σπηλαιολογική κοινότητα της Ελλάδας πού έχει οργανωθεί τόσο πολύ και δίνει την δυνατότητα σε απλούς ανθρώπους σαν και εμένα να γνωρίσουν με ασφάλεια αυτό που υπάρχει κρυμμένο κάτω από τη γη που πατάμε...
Θα συνεχίσω ενεργά την σπηλαιολογία από τον Φεβρουάριο και μετά αφού σε λίγο καιρό παντρεύομαι ... και η αρραβωνιαστικιά μου αποφάσισε προκειμένου να με δεί και καθόλου μέχρι τότε, να μου κρύψει τον καταβατήρα, τα φρένα μου και την σπηλαιολογική ζώνη...
Να είστε όλοι πάντα καλά,
Νικόλας
(T4NG0)
Υ.Γ. Και μια φωτογραφία της παρέας. Άνω διάζωμα από αριστερά προς τα δεξιά: Νίκος, Βίκη, Παναγιώτης, Δημήτρης, Νίκος, Μάκης, Εύη,
Κάτω διάζωμα από αριστερά: Νικόλας, Σταματία, Χαρά, Νίκος (πίσω από την Χαρά), Γιάννης, Έλενα.
Λείπει ο Χάρης που μας την κοπάνησε μια μέρα νωρίτερα....